KERRY BLUE TERRIER

 więcej lektury o kerry blue terrier znajdziesz pod LINKIEM

Jedna z ras psów, należąca do grupy III, terrier średni.
Krzepki, średniej wielkości terier o prostym grzbiecie, elegancki w ruchu, o gęstej, miękkiej, lokowatej sierści wybarwiającej się w młodym wieku od czerni do błękitnopopielatej. Aktywny, energiczny, bywa awanturniczy wobec innych psów. Właściciel kerry musi się liczyć z koniecznością odbywania intensywnych spacerów. To skoczny pies, co sprawia, ze można z nim uprawiać niektóre psie sporty.

RYS HISTORYCZNY:
Kerry blue terier (niebieski terier z Kerry) jest jedną z czterech irlandzkich ras terierów. Kerry to nazwa jednego z hrabstw w Irlandii. Psy w typie teriera zamieszkiwały Zieloną Wyspę od setek lat. Były to wszechstronne wiejskie czworonogi, które łapały szczury, pomagały w nielegalnych polowaniach na drobną zwierzynę i ptactwo, pilnowały posesji, a nawet zaganiały zwierzęta gospodarskie. Według jednej z legend – ponieważ w Irlandii tylko szlachcie wolno było polować z wilczarzami – chłopi wyhodowali do kłusowania ulepszone teriery, krzyżując swoje psy z wilczarzami. Inne podanie mówi o pochodzącym z Rosji błękitnym psie, który uratował się z rozbitego w zatoce Tralee rosyjskiego statku i stał się protoplastą rasy.Pierwsza wzmianka o przodkach współczesnych kerry blue terrierów pojawia się późno, bo dopiero w 1847 r. Słynny przed 100 laty autorytet kynologiczny H.D. Richardson z Dublina pisał o „harlequin terrierze” (terierze arlekinie), o umaszczeniu niebiesko-łupkowym z ciemniejszymi łatami i plamkami oraz z podpalanymi znaczeniami. Wydaje się, że mogło mu chodzić o kerry blue. Uważa się, że psy w tym typie powszechnie zamieszkiwały zwłaszcza hrabstwo Kerry, na innych terenach pojawiały się także, choć były tam mniej liczne.Pierwsze kerry blue terriery pokazano na wystawie w 1913 r. Początkowo rasa nie była wyrównana, np. wzrost psów w jednej klasie wahał się od 40 do 50 cm. Po przyjęciu wzorca hodowla ujednoliciła typ, umaszczenie i wzrost. W 1920 r. powstał Dubliński Klub Błękitnego Teriera. Rasa szybko zyskała dużą popularność, stając się maskotką irlandzkich patriotów. Przez jakiś czas istniały cztery jej kluby, które w latach 1922-1924 zorganizowały przynajmniej sześć wystaw i sześć prób polowych. W 1922 r. po raz pierwszy pokazano kerry na dwóch najbardziej prestiżowych wystawach na świecie: Crufts w Anglii i Westminster Dog Show w Stanach Zjednoczonych. Pod koniec lat 20. XX w. znany był już powszechnie poza granicami Zielonej Wyspy. W Irlandii kerry wystawiano niestrzyżone, ale w Anglii zaczęto je strzyc, co wkrótce podchwycili hodowcy na całym świecie.Kerry blue terrier jest rasą rozpoznawalną na świecie, lecz raczej rzadka. Obecnie spora popularnością cieszy się w Rosji, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Czechach, Słowacji i Stanach Zjednoczonych. Do Polski pierwsze kerry trafiły w okresie międzywojennym. Trzymała je i wystawiała Greta Syropowa, właścicielka kennelu Poliemja z Warszawy. Pewną popularność zdobyły u nas w latach 60. i 70. XX w.

UMIEJĘTNOŚCI:
Właściciel kerry musi się liczyć z koniecznością odbywania intensywnych spacerów. To skoczny pies, co sprawia, ze można z nim uprawiać niektóre psie sporty. W Polsce kilka kerry startowało w zawodach agility, jednego można było oglądać podczas zawodów obedience. W Stanach Zjednoczonych psy te uczestniczą w próbach polowych, a niektórzy pasjonaci trenują z nimi pasienie.

ZACHOWANIE I CHARAKTER:
Kerry sprawia wrażenie większego niż jest – energiczny i dynamiczny, o atletycznej budowie i bystrym wyrazie pyska zwraca na siebie uwagę, ale i budzi respekt. „Temperament niemal bez zarzutu, jeśli akceptuje się pewną skłonność do zmniejszania populacji kotów. Jest niezrównany w polowaniu na szczury, czarujący jako towarzysz, godny zaufania jako stróż” – tak o kerry blue terrierze pisał w 1922 r. E.M. Webb, oddając istotę tej rasy.Praca hodowlana oczywiście nieco poskromiła instynkt łowiecki oraz wrodzoną ciętość, ale nadal w kerry blue drzemie dusza samodzielnego myśliwego. Można jednak mieć w domu i kerry, i kota, z tym że pierwszy musi być kot albo też szczenię i młody kot muszą być wzięte w jednym czasie. Pamiętać jednak należy, ze tolerowanie własnego kota nie przenosi się na inne. Agresja w stosunku do obcych psów, szczególnie samców wobec samców, zdarza się i jest cechą naturalną u tych energicznych czworonogów. Nie jest jednak na tyle silna, żeby konsekwentny właściciel nie mógł sobie z nią poradzić. Odpowiedzialni hodowcy dobierają pary do rozrodu tak, by zminimalizować tę cechę.Pies tej rasy to miły, niekłopotliwy i przyjazny domownik. Lubi przytulanie i pieszczoty oraz zabawy. Uczuciem obdarza wszystkich członków rodziny. Wobec dzieci jest delikatny i opiekuńczy. Ponieważ jest mocno zbudowany i dość odporny na ból, nawet jeśli zostanie zbyt mocno przytulony czy pociągnięty za futro, nie zareaguje agresywnie. Oczywiście nie znaczy to, że można zostawić dziecko samo z psem.

SZKOLENIE I WYCHOWANIE:
Kerry jest bardzo inteligentny i szybko się uczy, ale posłuszeństwo nie należy do jego mocnych stron. Jeśli wziąć pod uwagę dawną użytkowość rasy, której przedstawiciele musieli sobie radzić z wydrą na głębokiej wodzie czy z borsukiem w norze, nie dziwi, że kerry bywają krnąbrne i niezależne. Przewodnik musi czasem włożyć sporo wysiłku, by wyegzekwować polecenie, a i tak zdarza się, że pies go przechytrzy i postawi na swoim.Błękitnego teriera wyhodowano do polowania, przewodnik musi wiec kontrolować jego instynkt i nauczyć go bezwarunkowego odwołania. Nie jest to pies, który wychowa się sam, dlatego mniej doświadczonym właścicielom zaleca się ukończenie podstawowego kursu posłuszeństwa, żeby pupil nie wyrósł na łobuza.

PIELĘGNACJA:
Charakterystyczną cechą tej rasy jest to, ze kerry rodzą się czarne jak smoła i dopiero z wiekiem ich szata się rozjaśnia, co jest spowodowane działaniem genu dominującego.Kerry nie linieją, lecz wymieniają włosy stopniowo, jak ludzie, dlatego mogą się sprawdzić jako psy dla alergików. Szata powinna być regularnie przystrzygana a do wystaw profesjonalnie przygotowana.

źródło psy.pl